Laatste twee weken Australië

- Aussie Open met 4 Ujenaren
- Aussie Open in de box
- Op visite bij de Donders op de camping
- Australia Day met een wedstrijd voetbal en de tennisfinale
- Afsluiten van zaken in Australië en onderzoek naar Azië
- Hockey, golf, inline hockey
- Bezoekje van Johanna
- Afscheidsfeestje
- Afscheidsontbijt
- Vertrek uit Australië

Maandag en dinsdag een beetje rondgehangen, the smurf en the smurfs 2 gekeken ☺, redelijk nutteloze dagen waarop ik tussendoor af en toe nog wat onderzoek voor Azië probeer te doen.
Woensdag is het weer een dag bij de Australian Open. Allereerst even bij Patrick wezen kijken die een van de rolstoeltennissers, Maikel Scheffers, aan het inspelen was. Vervolgens door naar de Legends. Voor degene die minder bekend zijn met een Grand Slam toernooi, oude sterren van weleer worden uitgenodigd om in de Legends Doubles competitie mee te spelen en krijgen daar ook nog een aardige beloning voor ($50.000). Als eerste stond de dubbel tussen de Woodies (super succesvol Australisch dubbel duo) en Mats Wilander en Pat Cash op het programma. Het is nog wel een wedstrijd maar er komt de nodige show en humor bij kijken wat het erg leuk maakt om naar te kijken. Hierna nog even bij een wedstrijd bij de meiden junioren wezen kijken waar een van de favorieten haar tegenstandster aardig het bos in stuurde. Ik had eerder al contact met Vera en Amber Willems gehad die ook in Melbourne zijn gearriveerd na een reis langs de Oostkust en vandaag ook een kijkje kwamen nemen bij de Australian Open. En waar konden we de meiden vinden, lekker in het zonnetje in de ligstoelen voor een groot scherm, nog even bijkleuren voordat ze weer terug naar Nederland gaan natuurlijk ;). Toch wel apart zo, toevallig met vier Ujenaren hier aan de andere kant van de wereld. Ook leuk om hun verhalen van de Oostkust te horen. Toch gaan Patrick en ik vervolgens wel weer de banen af om wat meer tennis te kijken met allereerst Maikel Scheffers en later nog andere rolstoeltennissers. Enorm veel respect voor de manier waarop zij een dermate snel spel in een rolstoel weten te spelen, maar het is toch minder spectaculair dan het niet-rolstoelers. Vervolg mijn weg daarom vervolgens naar de dubbel van Mikhail Youhzny die ze uiteindelijk verliezen van een duo dubbelspecialisten. Daarna komt Martina Hingis op de baan en die mag dan inmiddels niet meer als prof spelen maar die weet nog wel de nodige trucjes out haar mouw te schudden en ziet er daarnaast ook niet verkeerd uit. Na deze tennisdag checken de gezusters Willems en ik ons in bij het hostel waar Patrick ook verblijft. Daarna een hapje eten bij een leuk tentje in Fitzroy en dan is het tijd om een kroeg op te zoeken. Dit blijkt echter moeilijker dan gedacht en we moeten een nodig stukje door de stad slenteren voordat we dan eindelijk een soort van Irish pub vinden waar we de avond kunnen voortzetten.

Donderdag is het dan tijd voor mijn laatste dag bij de Australian Open, maar deze wordt wel in stijl afgesloten want Debbie heeft bij Paddo kaarten in een box in de Rodlever Arena geregeld. Er staat vandaag een halve finale dubbel voor de mannen en twee halve finales van de dames op het programma, niet verkeerd dus. Toch verkiest Debbie een drankje in het hospitality gebied boven het tennis in de box waar ik dus wel achter blijf. Ik raak er al snel aan de praat met een oudere man die wetenschappelijke stukken (papers) schrijft over sport statistieken en zo nu en dan ook wat jobs als consultant voor bijvoorbeeld gokbedrijven verleent. Ik heb na die twee thesissen wel genoeg wetenschappelijk geschreven, maar om sport statistieken te analyseren en als consultant op te treden bij onder andere gok bedrijven of sport verenigingen zie ik wel zitten!! Het tennis is voor de rest van een hoog niveau maar erg eenzijdig waardoor de wedstrijden snel gespeeld zijn. Weer twee mooie dagen Australian Open achter de rug!

Vrijdag heb ik een rustig dagje en Adam en Debbie vertrekken ’s avonds naar Adelaide voor een lang weekend. Zaterdagochtend ga ik met de auto richting Inverloch waar de Donders op de camping staan met de caravan, wat een Nederlanders ;) (hoewel ze wel bijna hun Nederlandse nationaliteit kwijt waren). Na een work-out in het park en de lunch nog maar eens naar Cape Tribulation om te boogie boarden en te body boarden. Verder wat voetballen, volleyballen, spelletjes trick-track en beach cricket (mooie sport ☺). Daarnaast hebben Jan-Willem en ik alvast gebrainstormd over hoe we in contact blijven. We hebben natuurlijk FaceTime, Skype en Facebook, maar we bedachten dat we op termijn eigenlijk ook wel beide een XBox en headsets moeten aanschaffen. Enig probleem was het zoeken naar een moment waarop we beide onder het genot van een drankje slappe klets kunnen uitkramen.

Volgende dag (Australia Day) nog naar de markt, giga stingrays gespot en naar het strand voordat ik weer terug naar Drouin rijdt. Bij thuiskomst snel douche, omkleden en wat noodles naar binnen gewerkt voordat ik op de trein stap naar Melbourne. Drouin heeft vier kaartjes voor de wedstrijd Melbourne Victory vs Sydney FC en heeft mij, Steve en Harry uitgenodigd. We hebben echt perfecte plaatsen, volkome veilig maar precies tussen de twee harde kernen van beide clubs. Het niveau is niet om over naar huis te schrijven (doe ik hier dus wel ;)) en Sydney rolt Melbourne met 5-0 op. Good old Allesandro Del Piero is de held met twee goals en wat hoogstandjes. Opmerkelijk genoeg weet ik zelfs nog een bekende, Danny (beste maatje van Jan-Willem), in het stadion te treffen. Na het voetbal pakken we de eerste trein terug om nog wat van de tennisfinale tussen Rafael Nadal en Stan Wawrinka te zien. We bestellen pizza’s en komen er halverwege de derde set in. Wawrinka heeft de eerste twee sets met overmacht gewonnen maar Nadal is niet fit. Niet de meest enerverende finale maar levert wel mijn gehoopte winnaar op. Na nog een biertje lekker mijn bedje opgezocht.

Maandag lekker uitgeslapen, het huis weer een beetje opgeruimd en het deel van de tennisfinale terug gekeken wat ik had gemist. Daarna Bart-Jan, die in Singapore is, dan eindelijk weer eens gesproken. Fijn om te horen dat het zo goed met je gaat en je het zo naar je zin hebt!! Daanrnaast ook samen gekeken of we elkaar misschien ergens kunnen treffen: Bart-Jan misschien een stukje Thailand mee reizen of ik misschien naar de GP van Maleisië. Het is nog een beetje koffiedik kijken maar wie weet..... zou wel heel gaaf zijn natuurlijk!!

Dinsdag en woensdag bij de Donders “babysitten” terwijl ik me wat probeer in te lezen in de cultuur en gewoonten van Azië. Daarnaast ook nog uitzoeken hoe ik nou uiteindelijk het beste mijn belasting terug kan vragen en hoe het met mijn super zit. Wil niet zeggen dat ik alleen maar achter m’n laptopje zit, nog voldoende tijd voor spelletjes, een duik in het zwembad en wat street hockey. Dat street hockey deden we vroeger veel toen we nog op Bermershof woonden maar het was al weer een tijdje geleden dat ik op wieltjes stond. Dinsdagavond nog voor een laatste keer met de jongens wezen trainen. Ik kon wel merken dat ik laatste tijd niet meer zo veel heb gedaan want het is zachtjes uitgedrukt wel eens beter gegaan. Gelukkig kon ik Jan-Willem, die voor een keer goalie was, nog wel een keer met een lob passeren. Woensdagavond nog een mooie pot golf gespeeld en daarna nog een pilsje gedronken.

Donderdag dan voor de laatste keer nog wat geldzaken geregeld waarna ik mijn tas met souvenirs en overbodige kleding en boeken heb ingepakt. Deze nemen de Donders in April mee wanneer zij voor een maand Nederland komen bezoeken. Dit scheelt me toch even 10kg die ik niet hoef mee te sjouwen (of beter gezegd niet hoef op te sturen). Later in de middag komt Jan-Willem me oppikken en kan ik bij hen blijven eten voordat we samen naar Moe gaan waar Jan-Willem een wedstrijd inline hockey speelt. Het ziet er best spectaculair uit en ik zou dat best een keer willen doen, maar wel na wat training. Het merendeel van de spelers is er toch wel erg snel op de skates en nog belangrijker, ze staan ook zo weer stil. Het is dat laatste waarvoor ik waarschijnlijk wat keren voor zal moeten vallen en opstaan om iets in te kunnen brengen.

Johanna komt vrijdag op bezoek vanuit Melbourne. Heb haar in Cairns leren kennen en kunnen mooi wat kennis uitwisselen want zij is al naar Thailand geweest en ze wil nog naar Nieuw-Zeeland. Laat haar later de middag ook nog wat van Drouin zien al is dat niet heel erg spectaculair. Wanneer de trein aankomt en Johanna instapt om weer terug te gaan naar Melbourne stapt net de enige trein conducteur uit die ik in Australië ken, Stiddie (coach Heren 2). Kan ik hem dus ook nog even vluchtig gedag zeggen voordat ik zondag vertrek. Daarna mijn backpack voor het grootste deel ingepakt en daarmee wordt het vertrek uit Australië wel ineens echt. De Tysons zijn niet thuis dus ga ik nog maar eens bij de Donders op bezoek (kind aan huis). Bij aankomst is het niet Sophia die in keeperkleding staat maar Olivia. Ze weet in de goal iedereen toch wel een beetje te verbazen met hoe goed het gaat. Als ze d’r niet met de handen bij kan heeft ze nog altijd Go-Go-Gadget-Uitschuifbenen die de ballen tegenhouden. Moet ik morgen misschien ook nog maar even de keeperkleren aantrekken. Livi (Longlegs) is echter niet de enige die weet te verbazen.... Melissa komt haar kunsten ook even vertonen en weet er warempel een paar in de kruising te pushen. De rest van de avond nog wat voetbal gekeken en NHL en FIFA op de Xbox gespeeld.

Zaterdag 1 februari, mijn laatste volle dag in Australië. Eerst mijn hostel voor Bangkok voor de eerste twee nachten geboekt en daarna naar de bank om het overgebleven verdiende geld over te maken naar mijn Nederlandse rekening. Blijkt iets moeilijker dan gedacht maar hoop dat het uiteindelijk allemaal goed is geregeld. Vervolgens weer door naar de Donders die een afscheidsfeestje voor mij hosten. We worden eerst op hotdogs getrakteerd en daarna trek ook ik nog even de keeperkleren aan. Is wel even lachen, maar weet ook wel weer waarom ik geen vaste keeper ben geworden, is wel erg heet in dat pak (nu is het hier dan ook nog steeds 30+ graden Celcius). Gelukkig hebben ze daar hier een oplossing voor en die oplossing heet het zwembad. Rond half drie komt Doug als eerste van de gasten binnen en hij heeft nog een presentje, één van zijn wedstrijdshirts uit de tijd dat hij voor het Victoriaanse team heeft gespeeld. Die kan mooi in mijn collectie sport memorabilia die zo aardig vorm begint te krijgen. Even later komen ook Danny en Lian met de kinderen. Kleine Jack blijkt toch niet geheel zindelijk wanneer de meiden ineens uit het zwembad komen rennen met de boodschap dat er poep in het zwembad rond drijft ☹. Aan Danny de shitty job om met een netje in de hand een poging te wagen om het merendeel eruit te vissen. Wanneer het weer veilig is komen Linda en Jude, Tara en Asha, Jake en Rachel, Cuth en Steven langs. Heb een erg leuke dag, vind het super om de mensen hier nog allemaal een keer te zien en dan komt er uiteindelijk een tijd van afscheid nemen. Wanneer Doug, Tara en Asha en Jake en Rachel als laatste vertrekken moet ik wel al een keer extra slikken gezien dit toch wel vrienden zijn waar ik het erg goed mee heb kunnen vinden. Enja... dan blijf ik over met de Donders. Van Sophia heb ik iets eerder afscheid genomen toen er nog meer mensen waren waardoor het iets makkelijker was, maar nu met Livi en Bella schiet er wel het een en ander door m’n hoofd. Ik heb hier zo erg naar mijn zin gehad, heb hier zoveel met ze meegemaakt en ik beschouw ze dan ook als mijn Australische nichtjes/zusjes. De meiden houden zich echter gelukkig groot waardoor ik het ook kan en ze na een knuffel naar bed gaan. Het is vijf minuten later wanneer Melissa komt vertellen dat de meiden allebei in bed liggen te huilen. Ze schrijven beide nog een brief en ik mag Livi’s brief pas in het vliegtuig openen en ik besluit zelf dat ik dat ook maar beter met Bella’s brief kan doen. Dan nog een allerlaatste spelletje tric track met Melissa voor ik afscheid van haar neem. Ik heb het erg fijn gevonden om iemand te hebben gehad die me hier liefdevol heeft bemoedert. Daarmee blijf ik nog alleen met Jan-Willem over wat vanzelfsprekend nog wat laatste spelletjes NHL en FIFA betekent. Ik zou het uren kunnen blijven doen om het moment van afscheid uit te stellen maar moet toch ook wat uurtjes slaap pakken. Rond twee uur ’s nachts stap ik dan toch ook maar op de fiets naar de Tysons. Jan-Willem: Ik kan heel kort zijn.... ik had hier geen betere vriend kunnen ontmoeten en we houden contact!! Eenmaal thuis is er ook een momentje, zoals eigenlijk wel verwacht, dat ik wat traantjes weg moet pikken.

Vandaag, dag van vertrek, om half acht op om m’n tas definitief in te pakken voordat ik nog met de Tysons en de Eccles naar Middels gaan voor een lekker ontbijt. Daarna brengen de Tysons me naar het vliegveld waar ik ook afscheid van hen neem. Eenmaal bij de gate waar mijn vlucht vertrekt besluit ik (sorry Livi, maar dit is zelfbescherming) de brieven van de meiden te lezen. Maakt wel weer de nodige emoties los. Heel erg bedankt meiden, ik hoop dat jullie weten hoeveel ik om jullie geef en dat anders na het lezen van dit blog doen. En dan is het plotseling mijn eigenste broertje Mathijn die me text (waar het bij hem half 3 ’s nachts is). Hij kan niet slapen en bedacht zich dat ik op punt van vertrek stond, misschien toch die broederlijke band die niet wordt geremd door de afstand die ons scheidt. Zo kunnen we nog even skypen voordat ik in mijn volgend avontuur stap.


Zo komt mijn tijd hier in Australië aan zijn einde gekomen. Ik heb een geweldige tijd gehad met kerst en oud en nieuw en ontzettend genoten van de Australian Open waar ik ondanks de hitte golf (en dat is dus niet 30+, maar 40+) elke dag met plezier heb beleefd. Zoals na het lezen van dit verslag wel duidelijk is heb ik hier vriendschappen gesloten die ook na mijn vertrek nog zullen voortduren. Nu staat voor mij het volgende avontuur in Azië voor de deur met een compleet andere cultuur en omgeving. Ik zal hier wederom blank in gaan en hoop hier net zo veel ervaringen op te doen en van te kunnen genieten als ik in de afgelopen 220 dagen heb gedaan (JA, zolang ben ik al weg).