Waarom heeft een dag maar 24 uur?

Het is nogal veel maar er valt eigenlijk ook niks over te slaan om te vertellen. In dit verslag onder andere: Penguin parade, meet & great met kangaroos, Gala, Afscheid, mijn trip naar Sydney en het end of season trip weekend.

Woensdag heb ik al met al nog een rustig dagje waarop ik alleen mijn auto naar Doug Eccles heb gebracht om toch nog maar m’n deurhendel en raam van de bestuurderskant te laten repareren. Was toch een redelijke pain in the ass om aan de passagierskant in te moeten stappen en het kunnen openen van m’n raam (geen airco aanwezig) wordt toch een redelijke must als het straks warmer wordt.

Donderdag komen Dougy, Tara en Asha me ophalen om naar Philip Island te gaan. We vertrekken rond het middaguur en gaan eerst naar het koala conservation centre. Gegarandeerd dat ik hier mijn eerste koala zal spotten. De koala’s leven hier in een redelijk groot afgezet natuurgebied. Hoewel ze gemiddeld 20 uur per dag slapen en het dus eigenlijk maar saaie beesten zijn, blijven ze een grote troetelfactor houden. Bijna aan het eind besluit een koala dat deze recht voor onze neus van boom wilt wisselen en loop daarbij dus op 1 meter afstand van ons over de balustrade. Hebben maar een aparte manier van lopen die koala’s. Vervolgens m’n eerste fish and chips hier in Australië gehad voordat we doorrijden naar de Penguin Parade. Mama en tante Hennie waren hier vreselijk enthousiast over dus ik ben benieuwd. Onderweg komen we de nodige plekken tegen waar de weg overstroomd is vanwege de vele regen van de afgelopen dagen in dit gebied en dit heeft ook zijn weerslag op de locatie van de penguin parade. Tussendoor even een kleine uitleg wat de penguin parade is (misschien wel handig ☺). Het zijn ruim 500 penguins die elke avond bij zonsondergang terug komen aan land na hun zoektocht naar voedsel in de oceaan. Ze voeden hun kids en herhalen dit keer op keer. Anyway, bij die terugtocht heeft elke pinguïn zijn unieke route terug naar haar nest (op een heuvel). Wil het net zo zijn dat de hoofdweg van de meeste pinguïns wordt afgesneden door een flinke stroming van een meter of 4 breed (die er normaal dus niet is). Zelfs de ranger weet niet wat er vanavond zal gebeuren waar het normaal toch best standaard is. Om dit verhaal toch nog enigszins kort te houden.... wat we vervolgens zagen waren: pinguïns op 1 meter afstand, gedesoriënteerde pinguïns, pinguïn fight, wegslingerende pinguïns in de stroming maar ook een mooie demonstratie van de geweldige zwemkunsten van deze beestjes.

Vrijdag is het weer dierendag, want ik ga naar Healsvilles Sanctuary Wildpark. In tegenstelling tot een normale dierentuin met onder andere apen en olifanten hebben ze hier enkel dieren die in Australië voorkomen. Hoogtepunten van de dag waren de plattapus show, de vogel show, meet & greet (voeren/aaien) met een echidna (erg grote egel) in het dierenziekenhuis, meet & greet met emu’s en de tasmanian devil. Het absolute hoogtepunt van de dag was echter de meet & greet met de kangaroos. Wat vind ik dit fraaie beesten!! En om ze dan uit de hand te kunnen voeren met een arm om z’n schouder is weer iets dat ik van mijn verlanglijstje kan wegstrepen. ’s Avonds naar Jan-Willem en ik kan er ook blijven logeren zodat ik ook een paar biertjes kan drinken. Eerst nog gezellig met Jan-Willem en Melissa zitten kletsen totdat Melissa rond een uur of half 11 naar bed gaat, dan begint het echt werk.... Xbox aan en Halo spelen. Aangezien we morgen vroeg op moesten was het plan om dit maar even te doen, maar we “vergeten” de tijd al snel totdat “DINGDONG” het al 1 uur is.

Zaterdagochtend poffertjes als ontbijt, jammie. Daarna met de meiden naar Connor voor een laatste individuele training. 3D-technieken en truckjes staan vandaag voornamelijk op het programma. Na de training terug voor hotdogs voor lunch voordat we een rondje gaan golfen. In eerste instantie alleen met Jan-Willem, maar nadat meerdere jongens interesse toonde werd het een open uitnodiging voor wie wilde. Plots stonden we dan met 9 man op de golfbaan. Je hebt hier echter geen GVB nodig en ook de hele cultuur is heel anders. Het nuttige van wat biertjes tijdens het spelen is namelijk bijna een must. Erg leuk en een mooie opwarmer voor de presentation night van vanavond. Het is een soort van clubavond/“gala” met als dresscode glitter, glamour masque ball. Bijna iedereen dus in pak of galajurk. Tijdens deze avond wordt er tussen de gerechten door op een feestelijke manier teruggeblikt op het afgelopen seizoen en worden individuele prijzen uitgereikt voor talent van het jaar en Most Valuable Player (MVP). Voor het bepalen van de MVP wordt elke wedstrijd een top 3 aangewezen die daarmee dus punten verdienen. Aangezien ik maar een half seizoen heb gespeeld maak ik niet echt een kans en zie ik ook geen reden om de borrels en biertjes te laten staan. In de einduitslag zie ik plots mijn naam op de tweede plaats staan en wordt ik ook nog naar voren geroepen. Als ze vervolgens om een speech vragen kan ik ook maar beter gebruik maken van de mogelijkheid om iedereen “even” te bedanken (met de nodige biertjes in m’n kraag). Na afloop gaan we met een heel stel door naar de Commercial (kroeg) in Warragul. We hebben ons btw niet omgekleed dus nog allemaal netjes in pak wat wel komisch was.

Zondag staat in het teken van het voorbereiden van m’n vertrek van morgen, maar eerst moet ik Adam nog in de tuin helpen met het omverhalen van een boom. Ik drop Adam en Debbie ’s middags af in Warragul en rijd door naar Doug en Tara. Ze hebben een office licentie over die ik op mijn macbook kan installeren. Ze hadden ook nog een tent die ik waarschijnlijk mee kon nemen tot Sydney. Wanneer Doug echter in de garage kijkt vind hij nog een tentje dat ik mag hebben en niet hoef terug te geven. Daarnaast vind hij nog een picknick koffertje en wat oude pannetjes die ik mee kan nemen, toppie ☺. Na het afscheid daar heb ik nog net genoeg tijd om even naar Yarragon te rijden om bij de “3 cheeky monkeys” langs te wippen. Dit is de naam van de speelgoedwinkel die de Donders runnen. Ik had eigenlijk iemand anders dan Jan-Willem verwacht te treffen omdat Sophia vandaag jarig is maar ze konden geen vervanger vinden. Gelukje voor mij omdat het horloge dat ik wilde kopen veranderde in een geschenk. Eenmaal thuis moet ik er toch aan geloven en moet ik beginnen met pakken. In the end kwam het voornamelijk neer op de eerste rotzooi opruimen, pakken moet dan maar tot morgen wachten.

Maandag vroeg opstaan om nog afscheid te nemen van Adam en Debbie voordat zij naar werk gaan. Vervolgens door met inpakken van alles. Of het nu het verlaten van de mensen die ik hier heb ontmoet is of het er alleen voor staan bij het vervolg van m’n trip...... ik weet het niet, maar ik krijg het er halverwege het inpakken wel even moeilijk mee. Eenmaal in de auto met de radio aan gaat het weer beter, op weg naar Wilsons’ Prometry. Eenmaal aangekomen zet ik maar meteen m’n tentje op want de receptioniste zei dat het nog wel eens zou kunnen gaan stormen later vanavond. Vervolgens snel naar het wandelpad dat leid naar de top van Mount Oberon. Ongeveer na 40 minuten flink doorstappen arriveer ik op de top, wat een geweldig uitzicht hier!! Na nog een wandeling duik ik m’n tent in om m’n blog toch maar weer eens bij te houden alvorens ik lekker vroeg ga slapen. Rond middenacht schrik ik toch wakker van de storm (voornamelijk wind) die is komen opzetten. Het wordt zelfs zo erg dat ik toch nog maar naar buiten ga om de tent vast te maken aan m’n autootje.

Volgende ochtend snel even naar het strand voor wat ochtendgymnastiek en een snelle duik in de oceaan. Daarna snel weer inpakken, want ik moet vandaag aardig wat kilometers overbruggen. Toch moet ik voordat ik Wilsons’ Prom verlaat even langs bij Squeecky Beach. Het zand op dit strand zou zo fijn zijn dat het “squeezed” als je erop loopt. Ik was positief verrast door het volume van “squeeze” dat ervan af komt. Vervolgens door met de lange rit naar Melimbula. Aardig dorpje maar ik besluit maar snel te gaan slapen zodat ik morgen vroeg richting Batemans Bay kan.

Zo gezegd zo gedaan, 7 uur in de auto op weg naar Batemans Bay voor wat een “wild” dagje wordt. Bijna aangekomen wil het raam dat gerepareerd was niet meer omhoog ☹. Eerst dus maar eens aan rustig aan het water stoppen om te kijken waar het aan ligt. Gelukkig ben ik de handigste in de familie, uuuuuhhh....NOT. Ik krijg het wonder boven wonder wel gerepareerd. Bij de info kiosk raden ze me aan naar Guerilla bay te gaan waar ik misschien zelfs wel walvissen zou kunnen spotten. Ik zag wel iets dat erop leek maar durf het niet zeker te zeggen omdat het zo ver weg was. Waarschijnlijk een gevalletje zien wat je wilt zien. Ik wordt er wel weer even aan herinnerd dat de wildernis hier iets anders is. Op m’n terugweg van de bush waar het uitkijkpunt was stuit ik op een overstekende slang die zeker 2 tot 3 meter lang was, geen idee of die ook giftig was maar wel gevalletje klotsende oksels aangezien ik geen kant op kon. Ben er met enige hulp later achter gekomen dat het om een diamond python ging. Vervolgens naar de camping die aan een klein strandje ligt. Hier springen de kangaroos rustig rond in de tuin en heb ik ook mijn eerste Joey gespot (baby kangaroo in de buidel). In de middag nog een paar uurtjes lekker aan het strand gezeten en gezwommen in de oceaan wat mij m’n eerste echte zomervakantie gevoel gaf aangezien ik de zomer in Europa heb gemist. Als ik bij het omkleden m’n voeten schoon maak blijkt er een bloedzuiger zich op m’n teen te hebben genesteld. Weet eigenlijk niet echt wat ik ermee moet dus trek hem er maar vanaf en doe er een pleister omheen.

Volgende dag vroeg op om voldoende tijd in Canberra door te kunnen brengen. Duik in het stadje voor Canberra naar binnen bij een informatie kiosk waar een heel vriendelijke dame me perfect van advies voorzag aangezien ik niet echt wist wat te doen. Eerst naar Mount Ainslee, een mooi plekje waar je over de hele stad heen kunt kijken. Je ziet direct dat het War Memorial en het Parlements gebouw hier een prominente plek in de stad innemen. Dit is dan ook voornamelijk mijn bestemming voor vandaag. War Memorial is gigantisch en erg indrukwekkend. Net wanneer ik er weg wil gaat het alarm af en wordt het geëvacueerd. Het oude en nieuwe parlementsgebouw zijn ook aardig maar de hele stad is niet bepaald levendig en Canberra wordt dan ook niet voor niets het lelijke eendje genoemd als het vergeleken wordt met Melbourne en Sydney.

Vrijdag vroeg richting Sydney. De andere jongens van het team landen rond een uur of 9 en ik ga naar Cuth in een wijk iets buiten de stad om m’n auto daar te kunnen laten. Eenmaal in Sydney stelt Cuth voor om de ferry naar Manly te pakken wat uiteindelijk een briljant idee blijkt. Het is mooi weer en na de lunch wordt een cricket set tevoorschijn getoverd. Diverse mensen (voornamelijk Aziaten) stoppen om foto’s te maken van die gekke Aussies(incl. Nederlander) die op het strand cricket spelen. Vervolgens nog voor zeker twee uur overgeschakeld naar beach volleybal. ’s Avonds op stap, we komen de eerste kroeg niet binnen omdat we met een groep van 11 gasten zijn. De volgende kroeg komen we wel binnen maar is niet bepaald gezellig totdat er een groep van 27 netbalsters (Australische vorm van korfbal) binnen komt.

Zaterdag na een flink ontbijt vroeg de Irish Pub in om later de middag de Grand Final van het Footy te kijken. Voor de eerste twee biertjes heb ik echter wel mes en vork nodig om naar binnen te krijgen. Na een saaie eerste helft is de tweede helft een stuk leuker en gaan de biertjes er inmiddels ook wat gemakkelijker in. Na het avondeten weer op weg naar de kroeg. We willen naar de kroeg waar we gisteren niet binnenkwamen, maar eenmaal daar hangt er een melding op de deur (met gebroken raam) dat ze door onvoorziene omstandigheden niet open gaan. Waarschijnlijk dus helemaal niet zo erg dat we er gisteren niet binnen kwamen. Dan maar door naar de kroeg waar de avond ervoor een gigantisch lange rij stond. We zijn dit keer extreem vroeg dus nog geen rij en eenmaal binnen snap ik waarom er een rij voor stond. De kroeg is groot, gezellig, lux en de muziek en het publiek is ook nog goed. Wanneer deze kroeg sluit nemen Funky, Jimmy, Quiter en ik de taxi naar Kings Cross om nog even door te feesten.

Zondag sta ik wonder boven wonder op zonder kater of whatsoever. De anderen hebben een vlucht in de middag dus we besluiten om nog even naar het Sydney Operahouse te gaan om daar wat rond te hangen en een balletje te trappen. Na het afscheid heb ik nog met Cam een rondje door the Rocks gelopen wat het oudste gedeelte van Sydney is. Na een beetje door de straatjes en marktjes te hebben geslenterd pakken we de trein terug naar Cuthies huis. Cuth blijkt een enorme wielrenfan te zijn en vanavond staat de WK wegrace op het programma. Uiteindelijk zie ik van de laatste 150 km maar flarden omdat ik telkens in slaap tuimel.

Vandaag zelf Sydney te voet verkent. Onder andere naar het stukje chinatown voor een lunch buffet, Darling Harbour, Pyrmont, Hyde park, New South Wales Art gallery, Royal Botanic Gardens en wat winkelcentra in het centrum. Kortom, heel veel gezien, nog meer gelopen en helemaal stuk achteraf. Hoewel ik al wat foto’s van de brug en het operahouse heb gemaakt blijft die nijging steeds bestaan wanneer ik weer in de buurt kom. Het is gewoon een erg mooi plaatje met die twee samen.

Nu nog drie daagjes in Sydney voordat ik naar Auckland, Nieuw-Zeeland vlieg voor m’n tour.