Tweede week Nieuw-Zeeland

In deze aflevering:
-Chief Thomas bij de Maori
-Carnaval in Nieuw-Zeeland
-Natuurlijke hotpools
-Wild water rafting
-Tasman National Park

Voor m’n laatste avond in Rotorua staat een Maori experience gepland. Eenmaal in de bus moet er een Chief (leider) van de bus worden aangewezen die wat uitdagingen moet doen en de groep het dorp in moet leiden. Ik had eerder die dag waarschijnlijk m’n grote waffel moeten houden want Nina en Felicity zorgen ervoor dat ik door de bus als chief wordt aangewezen. Bij aankomst krijg ik allereerst instructies over het welkom van de Maori. Samen met de andere twee chiefs van de andere bussen moeten we centraal van het welkomsplein staan. Daarna komen achtereenvolgens drie Maori ons welkom heten door middel van een intimiderende dans voor onze neus uit te voeren met de wel bekende gekke bekken met uitpuilende ogen en het uitsteken van de tong. Wij moeten doodstil blijven staan en mogen absoluut niet lachen of iets dergelijks. Dat zou namelijk als een enorme belediging worden gezien. Gemakkelijk was het zeker niet maar we slagen voor de test en worden uitgenodigd om het dorp te betreden. Vervolgens wordt ons de Haka aangeleerd en vertellen ze de rest van de avond allerlei dingen over de gewoontes en cultuur van de Maori. De avond afgesloten met een heerlijk buffet. Althans, dat dacht ik, want als verassing moet ik voor de groep nogmaals de Haka doen met de andere chiefs. En nog steeds is het niet voorbij want eenmaal terug in de bus wordt ik wederom naar voren geroepen om een liedje te zingen. Laten we maar zeggen dat Guus Meeuwis nu ook bekend is buiten Nederland. Gelukkig krijg ik daarna wel de passagierslijst en krijg ik de taak om andere passagiers aan het werk te zetten ☺. Chief zijn was daarmee toch wel een mooie en intensieve ervaring. Terug in het hostel zit iedereen redelijk vol van het eten, maar na een flesje wijn loopt de avond toch uit tot een mooi feestje.

Volgende ochtend kater verwerken bij de McDonald’s en dan is het op weg naar Taupo waar we twee nachten verblijven. Onderweg krijgen we wel een enorme tegenvaller te verwerken want de Tongariro Crossing, een 10 uur durende wandeltocht naar Mount Doom, waar ik enorm naar uitkeek kan helaas niet doorgaan vanwege de weersomstandigheden. De bar die is aangesloten met het hostel waar we verblijven organiseert vanavond een dress-up feestje waarbij iedereen die verkleed is gratis drank krijgt tot 11 uur. In de middag dan maar op zoek naar een Opshop om wat idiote kleding te komen, Caranaval gevoel hier. De winkels lijken echter allemaal al gesloten te zijn. Wanneer we bij het tankstation om hulp vragen blijkt er een thriftshop te zijn maar niet bepaald op loopafstand. Daarop bied een vriendelijk oudere vrouw aan om ons op en neer te taxiën, we zijn namelijk met 11 man. Dus eerst 5 man in de auto en daarna nog eens 6 man in de auto. En nee.. het was geen limo ofso dus gewoon 4 man op de achterbank plus nog een horizontaal erbovenop. Je zou zeggen ga met z’n tweeen op de passagiers stoel maar er was ook nog een hondje dat op schoot moest ☺. Om het nog wat spannender te maken mogen we niet onze kleding uitkiezen maar gebeurt dit in koppels. Ik wordt aan Felicity gekoppeld en krijg een geweldige Amish jurk aangemeten. We zien er allemaal als idioten uit, uiteindelijk blijken we de enige te zijn die verkleed zijn, maar hebben we wel een geweldig mooie avond!!

Een heel aantal van ons heeft een skydive gepland staan in de ochtend maar deze wordt verzet naar de middag. Er schijnt hier ergens een park te zijn met natuurlijke hotpools waar je gratis in kunt. Lijkt ons wel leuk en blijkt uiteindelijk fantastisch te zijn. Een duik in de ijskoude rivier en daarna weer lekker opwarmen in de hotpool. Als de rest wordt opgepikt voor de skydive gaan Nina en ik voor een lange wandeling langs de kust van Lake Taupo. Ik ben overigens wel van plan om een skydive te doen maar wil die van mij in Wanaka doen waar het uitzicht geweldig is. ’s Avonds beetje pool spelen en weer een keer op tijd m’n nestje in.

Volgende ochtend op weg naar River Valley waar ik wil gaan White Water Raften. We stoppen onderweg even in het Tongariro national park om wat foto’s te maken van de berg die we anders zouden beklimmen. Eenmaal uit de bus heb ik wel begrip voor het cancelen van de wandeling gisteren, het waait namelijk echt heel hard en zou zeker van de berg af waaien als ik naar boven zou gaan. Hoe dichter we bij River Valley komen hoe mooier het weer wordt. Eenmaal gearriveerd is het snel inchecken in de orgie room. Orgie Room? Ja... Orgie Room, slapen met 16 man in een kamer op één groot stapelbed. Daarna snel omkleden en naar het raften. Derek, onze raft gids, is een Canadees die er geen doekjes om wind. Deze raft track is serieus gevaarlijk en er is dan ook al eens iemand overleden. Hij bereidt ons dan ook goed voor in het begin dat nog wat rustiger is waarna het echte werk begint. Het is een track van in totaal bijna 11 kilometer met heel veel grade 5 (serieuze stromingen). We kantelen bijna omver wanneer we bijna een far left doen terwijl Derek om een far right vroeg. De raft stond serieus recht op z’n kant en krijgen hem door buiten de boot te hangen nog maar net terug op het water, wat een thril. Onderweg ook nog twee maal van een klif van 7 meter hoog gesprongen. In the end tweeënhalf uur puur genieten. Er is hier de mogelijkheid om gedurende twee weken wat werk te doen en daarmee gratis accomodatie, eten en activiteiten te verdienen. Als ik meer tijd voor Nieuw-Zeeland had gehad zou ik het zeker hebben gedaan, zo vet hier!! En het eten ’s avonds is ook super net als het feestje van de avond. De kok, Miranda, is wat je een kuubke kunt noemen (1 meter hoog, 1 meter breed, 1 meter diep) en een beetje gek in d’r hoofd. Na wat drankjes begint ze op de tafels te dansen etc. Als ik zelf ook wat gedronken heb kan ik het niet laten om haar uit te dagen een suïcide tequila te doen. Ze accepteert de uitdaging, ik moet hem alleen wel mee doen en zo gezegd zo gedaan, Damn.

Mijn maag heeft zich wel eens beter gevoeld. Gelukkig staat er vandaag een redelijk lange busreis op het programma. Vandaag staat arriveren we in de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, Wellington. Het is na Auckland de grootste stad van Nieuw-Zeeland. Grootste attractie is hier het Ti Papa Museum, dit is dan ook waar ik in de vrije uurtjes die ik heb naartoe ga. Na vandaag valt de groep van 11 man een beetje uit elkaar dus we sluiten het in stijl af met een gezamenlijk avondeten en een mooi feestje.

Heel vroeg op voor de oversteek met de ferry naar het Zuidereiland. Gelukkig heb ik absoluut nergens last van, maar dat kan ik niet van iedereen zeggen. Er zijn er nogal een aantal met een flinke kater. Zij blijven dan ook binnen en doen een dutje op de grond, bank of een rij stoelen. Ik shuttle een beetje op en neer naar het bovendek om foto’s te maken van het geweldige uitzicht. Voordat we in Kaiteriteri arriveren nog een tussenstop voor een wijnproeverij en een ijsje. Eenmaal in Kaiteriteri ga ik eerst even op pad voor een korte wandeling waarna ik wordt beloont met de lekkerste fish and chips tot nog toe. Avond wordt afgesloten met een quizavond.

Vroeg op om m’n twee-daagse avontuur in het Tasman National park te regelen. Ik had me hier gisteren voor ingeschreven en toen was het nog all good, maar nu lijkt het niet meer mogelijk. En de andere dingen die ze me aan kunnen bieden komen er niet bij in de buurt dus wordt hier niet vrolijk van. Uiteindelijk komen we er wel uit en kan ik toch op weg. Ik ben de enige van de groep die hier achterblijft dus ook voorlopig afscheid genomen van de rest. Vervolgens op de watertaxi naar Tree Apple Bay waarna ik na een vijf uur durende wandeling aankom in Bark Bay. Het Tasman park is geweldig mooi maar gedurende de wandeling wordt je het overgrote deel van de tijd gewoon omringd door bush. De locatie van de hut waar ik die avond verblijf is wel heel fraai. Raak er aan de praat met een Amerikaans stel uit Tenessee waar ik het goed mee kan vinden en we blijken veel dezelfde interesses hebben.

Volgende ochtend eerst een korte wandeling waarbij ik onderweg een stukje via de rotsen naar een waterval klim. De heenweg was zo slecht nog niet maar de terugweg bleek toch wel wat moeilijker te zijn. Toch heelhuids terug naar Bark Bay waar mijn kayak tocht start naar Anchora. Onderweg in kleine riviertjes gekayakt, zeehonden gespot, vissende vogels en een stukje met de kanos gezeild. Al met al een mooi dag en dat allemaal in geweldig mooi weer. Vervolgens bij aankomst van de kiwi-bus Chris en Laura weer verwelkomd die twee extra nachten in Wellington verbleven.

We vertrekken vandaag pas rond het middaguur dus in de ochtend lekker de tijd om nog maar eens van het zonnetje te genieten. Daarna op weg naar Westport, een stadje dat bekend staat om een aantal vreemde kenmerken: 80% man, meeste pubs per aantal inwoners en het hoogst gemiddeld inkomen. Eenmaal in Westport blijkt het een waar spookstadje te zijn. Het verbaast me dan ook niets dat er eens iemand een gebouw is binnengereden omdat hij dacht dat het een filmset was. ’s Avonds een gezamelijke BBQ georganiseerd en daarna naar de pub om de rugby wedstrijd tussen Australië en Nieuw-Zeeland te kijken. Aangezien het ook in de avonduren een spookstadje blijkt te zijn gaan we maar terug naar het hostel.